ഉറുമ്പ്

ഒരിടത്തൊരു പുഴയുണ്ട്. ആ പുഴയും ഇന്ന് വരണ്ടിരിക്കുന്നു ആളുകള്‍ നെടുവീര്‍പിടുന്നു, ആത്മഹത്യക്ക് ഇനി എവിടെ പോകും...... അങ്ങനെ മനസ് നീറി മരിച്ചവരേരെ ഇന്നും മനസ് നീരുന്നവരേരെ. എങ്കിലും പുഴ വരണ്ടിരിക്കുന്നു.

വരണ്ട പുഴയുടെ തീരത്തിരുന്ന്‍ ഒരുരുമ്പ് അതിന്‍റെ കദന കഥ വര്‍ണ്ണിച്ചപ്പോള്‍, ആകാശത്തിന്‍റെ ഹൃദയം തകര്‍ന്നു പോയി..... കണ്ണുനീര്‍ മഴയായി വര്‍ഷിച്ചു ..........

തവളകള്‍ തുള്ളിച്ചാടി
" ഹായ് ഹായ് മഴ . പോക്രോം പോക്രോം .."

"നാശം മഴക്കു വരാന്‍ കണ്ട ഒരു നേരം...."
ഒരു തെരുവു നായ പിറുപിറുത്തു.

ആകാശം ഏങ്ങി ഏങ്ങി കരഞ്ഞു........ മഴ കനത്തു.... ഇടിയും മിന്നലുമായി.... കാറ്റ് ആകാശത്തെ സമാധാനിപ്പിക്കാന്‍ ശ്രമിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു...... ഒടുവില്‍ ഒരു രാത്രിക്ക് ശേഷം മഴ തോര്‍ന്നു.... ഇടിയും മിന്നലും മടങ്ങിപ്പോയി...

  ആകാശം കണ്ണു തുടച്ചു.

എങ്ങും ഒരു പുത്തനുണര്‍വ്.

പക്ഷേ നമ്മുടെ ഉരുമ്പോ...?? ഇല്ല ആ ഉറുമ്പിനെ മാത്രം കാണാന്നില്ല......

വരണ്ട പുഴയുടെ ചുണ്ടില്‍ ഒരു നീര്‍ച്ചാല് മുളച്ചിരിക്കുന്നു.  ആ... നമ്മുടെ ഉറുമ്പ് ദുഃഖഭാരത്താല്‍ പുഴയില്‍ ചാടി ആത്മഹത്യ ചെയ്തിട്ടുണ്ടാവും.... പാവം.. അതോ ഈ മഴയില്‍ ഒളിച്ചു പോയിരിക്കുമോ. ആര്‍ക്കറിയാം.!

(വാല്‍കഷണം :: ഈ കഥ ഞാന്‍ ഒരു അവധിക്കാലത്ത്‌ എഴുതിയതാണ് . കഥാ രചനയിലെ ആദ്യ ശ്രമം. പുസ്തകങ്ങള്‍ മാറിക്കുന്നതിനിടയില്‍ താളുകളില്‍ എങ്ങോ കഥയുടെ ആദ്യ ഖണ്ഡിക ഗമയോടെ കിടക്കുന്നതു കണ്ടു. അതവിടെ വന്നതിന്‍റെ പിന്നിലെ ചരിത്രം തല്‍ക്കാലം അറിയില്ല. താമസിയാതെ ആ പാരഗ്രാഫ് വളര്‍ന്ന് ഈ കാണുന്ന കഥയായി മാറി   :)  )